lieven's gitaarreparatie, -afstelling en -onderhoud site
  • home
  • check je gitaar
  • Doe het zelf
  • prijslijst
  • Vintage & 2dehands
  • Blog
  • contact

Tweedehands kooptip: Dearmond by Guild!

6/28/2016

1 Opmerking

 
Foto
M75
Foto
Starfire Special
Foto
X155
Foto
T400
Foto
M72
Foto
Starfire
De naam “Dearmond” is vooral bekend en legendarisch vanwege de inderdaad toch wel geweldige pick-up’s die ze maakten in de vijftiger en zestiger jaren. Veel bekende merken (o.a. Gretsch en Guild) maakten er gebruik van voor hun high end instrumenten. In 1975 ging “Harry Dearmond” op pensioen. Het bedrijf bleef nog doorwerken tot in de jaren tachtig en werd dan opgekocht door Guild. 

Fender, zelf niet echt gekend voor hollow en semi-hollow gitaren zocht een tegengewicht voor de Gibson hollows en voor Gretsch. Dat kreeg het door in 1995 Guild, die op dat gebied wel een naam hadden, op te kopen. 

In het kader van kostenbesparing werd er, onder Fender, een productielijn van Guild gitaren in Korea opgezet. Om het geheel nog meer luister bij te zetten en om toch een duidelijk onderscheid te maken met de Amerikaanse Guilds, werden deze gitaren “Dearmond by Guild” genoemd met een overduidelijke link naar de Amerikaanse modellen. Dat Fender kosten noch moeite spaarde om de lijn van de grond te krijgen blijkt uit het feit dat ze niet gewoon Koreaanse bedrijven de opdracht gaven om de gitaren te produceren maar dat ze zelf actief aan productiecontrole en vooral kwaliteitscontrole deden. 

Voor de pick-up’s werden ook geen stock Koreaanse exemplaren gebruikt maar Amerikaanse uit de Dearmond productie die ondertussen weer was opgestart. Sommigen werden uitgerust met de gekende Dearmond 2K pick-up’s, andere kregen de Dearmond Goldtone’s mee. Dit alles resulteerde in gitaren die er qua kwaliteit en ook qua prijs/kwaliteit verhouding mochten zijn. Toch lag het prijskaartje te hoog waardoor de verkoop niet helemaal voldeed aan wat Fender had gehoopt en toen ze in 2002 de kans kregen om Gretsch in te lijven werd de productie van de Dearmonds by Guild ook onmiddellijk gestaakt net zoals de productie van de Amerikaanse elektrische Guilds. 

De Koreaanse Gretschen namen de plaats in van “Dearmond by Guild” en de rest is history. Tegen alle logica in heeft Fender de lijn nog wel even verder gezet in Indonesië maar dan wel onder het Squier logo en met beduidend goedkopere hardware. De Indonesische Dearmonds erken je in eerste instantie aan de geschroefde hals.
​
​Dat Fender zo snel mogelijk van de Dearmonds by Guild af wou blijkt ook uit de dumpingprijzen waaraan ze in enkele Amerikaanse muziekketens werden aangeboden. Nu ze Gretsch in handen hadden was het een marketingtechnische strategie om de prijs en daarmee het imago van de Guilds naar beneden te halen. In 2003 kon je dan ook een prachtexemplaar aan minder dan de helft van de normale prijs kopen. De strategie heeft geloond want de Dearmond by Guild heeft toch een beetje een “budget – wit product”stempel gekregen. Zeer onterecht want de in Korea geproduceerde Dearmonds by Guild kunnen moeiteloos de vergelijking met de huidige, in Korea, geproduceerde Gretsches doorstaan.  Ze zijn objectief gewoon beter, zeker op het gebied van electronica maar ook op het gebied van afwerking en bouw. 

Ik ben, sinds ik ze ontdekt heb, fan van de Dearmonds by Guild en voor mij zijn ze toch net een klasse beter dan de moderne Koreaanse Gretschen. De originele "made in the USA" Dearmond pick-up's hebben hier uiteraard veel mee te maken maar het is dat niet alleen. Het is de bouw, de kwaliteit van de hardware en een hoop kleine afwerkingsdetails die ervoor zorgen dat dit geen massaproduct lijkt maar eerder een instrument waar met veel liefde en know-how aan gewerkt werd. De prijzen op de tweedehandsmarkt zijn op dit moment nog vrij redelijk, ze variëren tussen de 400 en de 700 euro, afhankelijk van het model. Ze duiken wel steeds minder op dus, als je er één ziet die je bevalt, aarzel vooral niet ;-)
 

1 Opmerking
Michael
8/26/2019 15:28:20

Mooi blog. Ik vind die DeArmonds inderdaad heel fijne gitaren. Mijn favoriet is de T400. Heerlijk licht en fijne elementen. Ook akoestisch fijn te bespelen. De tweede foto is overigens ook van een T400, gelijk aan de gitaar op de 4de foto. De starfire special heeft een scherpe hoorn op de cutaway, zoals de Gibson ES135/235. Ook veel zwaarder dan de T400. Wel een heel mooi geluid. Die M75 en M72 op de foto moeten eigenlijk een T als toevoeging hebben (de M75 en M72 hebben humbuckers en geen single coils en geen Digsby).

Antwoorden



Laat een antwoord achter.

    Auteur

    Luthier/gitaarspecialist met een passie voor oude instrumenten.

    Archieven

    August 2021
    August 2020
    May 2020
    February 2020
    June 2019
    December 2018
    December 2017
    August 2017
    April 2017
    September 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016

    Categorieën

    All

    RSS Feed