De Mark-serie, zoals ze ook wordt genoemd, werd gemaakt tussen 1975 en 1979. Ze week nogal af van het traditioneel design wat, helemaal voor een Gibson, best verrassend was. Gibson verliet bij het ontwerp dan ook de gekende paden en huurde de wetenschap in voor R&D.
Deze tekst, gevonden op het internet, vat het zo’n beetje samen:
“The Mark series is the result of careful research, experimentation, and innovation by Michael Kasha, whose badass scientific guitar designs were then made practical for manufacturing by luthier Michael Schneider. Michael Kasha had spent about a decade finding ways to scientifically increase bass and treble response in classical acoustic guitars, which boosted both volume and sustain enough to impress Andres Segovia. This quest for better response led Kasha to experiment with new materials and radically creative soundboard bracing systems”.
Bedoeling was om de “best sounding guitar ever” te maken. Wat hierbij het meest in het oog springt is het zadel: breed aan de baskant en erg smal aan de treblekant. De bedoeling was om zo een meer evenwichtige klank te krijgen door een efficiëntere overdracht van vibraties op de gitaartop. Hiervoor moest het 'overbrengingsvlak', de brug dus, aan de baskant groter zijn dan voor de hoge tonen.
Deze tekst, gevonden op het internet, vat het zo’n beetje samen:
“The Mark series is the result of careful research, experimentation, and innovation by Michael Kasha, whose badass scientific guitar designs were then made practical for manufacturing by luthier Michael Schneider. Michael Kasha had spent about a decade finding ways to scientifically increase bass and treble response in classical acoustic guitars, which boosted both volume and sustain enough to impress Andres Segovia. This quest for better response led Kasha to experiment with new materials and radically creative soundboard bracing systems”.
Bedoeling was om de “best sounding guitar ever” te maken. Wat hierbij het meest in het oog springt is het zadel: breed aan de baskant en erg smal aan de treblekant. De bedoeling was om zo een meer evenwichtige klank te krijgen door een efficiëntere overdracht van vibraties op de gitaartop. Hiervoor moest het 'overbrengingsvlak', de brug dus, aan de baskant groter zijn dan voor de hoge tonen.
Daarnaast beschikte de Mark serie ook over een totaal afwijkend steunbalken patroon. Een soort van asymmetrische 'advanced X-bracing' die ook weer voor een harmonischer klankbeeld moest zorgen.
Binnen de Markserie zijn er verschillende modellen. De MK35 heeft een mahony body en een spruce top, de MK53 een maple body en een spruce top, de MK72 een rosewood body en een spruce top. De MK81 is een luxere versie van de MK72, met trapeze inlays, een ebbenhouten toets en goudkleurige hardware. De hele serie is opgebouwd uit massief hout.
Alle gitaren hadden een kunstoffen "wood-alike' verhoogde ring in het klankgat, om beschadigingen van de top te vermijden. Een slagplaat was dan ook niet nodig maar werd wel mee geleverd. De koper kon ze dan zelf al dan installeren.
Alle gitaren hadden een kunstoffen "wood-alike' verhoogde ring in het klankgat, om beschadigingen van de top te vermijden. Een slagplaat was dan ook niet nodig maar werd wel mee geleverd. De koper kon ze dan zelf al dan installeren.
Verkoopsgewijs was de Mark serie zeker geen succes, daarvoor week ze teveel af van wat men gewend is/was. Bovendien zorgde een radicaal ander headstock design, totaal anders dan het klassieke 'open book' design van Gibson, er ook nog eens voor dat de Mark-serie ook niet onmiddellijk als een Gibson herkend werd. Vermoedelijk haakten hier dus de Gibson snobs af ;-)
Toch is het jammer dat de MK's geen commercieel succes werden want het zijn wel gewéldige gitaren. Ze hebben alles wat je van een akoestische Gibson verwacht en zelfs, in vergelijking met sommige andere modellen, méér. Vergeleken met bijvoorbeeld een J-45 zou ik zeggen dat ze net iets meer bassen heeft en wat scherper is in het hoog. Twee eigenschappen die ik persoonlijk nu net wel kan smaken. Ik ben in ieder geval fan. Qua klankkleur horen ze thuis in de blues, rock en folk afdeling waar ze met hun typische klank zeker indruk maken. Je klinkt toch net wat anders dan de rest en dat valt op. Je ziet er ook wat anders uit dan de rest en dat valt zeker op ;-) Voor zoetgevooisde ballads genre Simon & Garfunkel en luchtige popdeuntjes vind ik ze dan weer minder geschikt.
Keerzijde van de commerciële mislukking is dat je een Gibson Mark series, zelfs vandaag nog, voor relatief weinig geld kan kopen. Ze gaan op de 2dehands en vintagemarkt weg voor bedragen rond de 1000 euro en dat is erg weinig geld voor heel veel gitaar. Had ik al gezegd dat er eentje te koop staat in de Vintage Guitar Shop? ;-)
Keerzijde van de commerciële mislukking is dat je een Gibson Mark series, zelfs vandaag nog, voor relatief weinig geld kan kopen. Ze gaan op de 2dehands en vintagemarkt weg voor bedragen rond de 1000 euro en dat is erg weinig geld voor heel veel gitaar. Had ik al gezegd dat er eentje te koop staat in de Vintage Guitar Shop? ;-)
RSS Feed