Yamaha AS1200S Super Axe - 1981
PRICE: 1100 EUR (SOLD)
PRICE: 1100 EUR (SOLD)
Je ziet de SA1200S
slechts zelden tweedehands opduiken. Enerzijds omdat ze relatief zeldzaam is,
ze werd enkel tussen 1979 en 1983 gemaakt en dan nog in relatief beperkte
oplage, anderzijds omdat wie er één heeft niet snel geneigd is om ze te
verkopen. De gitaar doet haar naam namelijk alle eer aan. Het is écht een
“Super Axe”.
De gitaar kreeg als bijnaam de “Gibson ES 335 Killer” en als je er alle reviews op het internet op na leest ( er zijn er voldoende) zou je dat nog gaan geloven ook. Mijn nieuwsgierigheid was dus groot en ik keek al lang naar ééntje uit, liefst ook nog betaalbaar want deze beestjes durven al wel eens over de 2000 euro gaan. Ik was dan ook erg blij dat ik dit, te restaureren, exemplaar op ebay.de aantrof.
Allereerst wat informatie. De body van de SA 1200S is gemaakt van berkenhout (Birch). De top van massief sparrenhout (Spruce). Dit laatste maakt de gitaar ook zo speciaal en begeerd. Dit soort gitaren heeft in de regel namelijk gewoon een gelamineerde top.
De hals is dan weer klassiek van mahonie met een ebbenhouten toets. De halsconstructie is er één volgens het “neck through” principe. Dat houdt in dat de hals gewoon in één massief stuk doorloopt tot aan het einde van de body. De body zelf is er achteraf gewoon ‘tegen’ geplaatst. Een populaire manier van bouwen gedurende de seventies en eighties, het zou de sustain aanzienlijk verhogen en het maakt het instrument op zich natuurlijk veel stabieler. Hierdoor beschikt de gitaar sowieso over een ‘center block’ waardoor feedback bij overstuurde settings tot een minimum beperkt blijft en je met de gitaar dus ook flink kan rocken. De hals heeft een licht afgevlakt C-profiel en meet 43 mm bij de toets. De toets heeft een radius van 12 inches. Een comfortabel ‘all round’ profiel dus.
De hardware is uitstekend en vertoont zelfs na alle jaren nog geen corrosie. Daar kunnen ze bij Gibson een puntje aan zuigen ;-). De stemmechanieken werken perfect en houden de gitaar prima op stemming.
De klank wordt gemaakt door 2 Yamaha alnico (ik denk alnico 5) humbuckers, voorzien van een push/pull split functie. Je kan de humbuckers dus individueel naar single coil schakelen.
De gitaar speelt erg comfortabel, ligt goed in de hand en is goed uitgebalanceerd voor zowel zittend als staand spelen. Het is geen lichtgewicht maar zeker niet zo zwaar als de Gibson ES 335. Je kunt er dus wel een heel optreden mee uit staan zonder rugklachten ;-)
Qua klank is het een “allrounder”. Vaak staat dat synoniem voor “alles net niet” maar dat gaat in dit geval niet op. De halshumbucker levert warme, romige klanken met een goede dynamiek en definitie. De brughumbucker is wat feller en kan, mits een beetje oversturing, behoorlijk grommen. Zowel romige jazzlicks als stevige rocksolo’s en alles daartussen horen tot het spectrum van de SA1200S. Tel daarbij de coilsplitfunctie op en je krijgt een hele hoop bruikbare klanken.
Is de Yamaha “beter” dan een Gibson ES335? Moeilijk te zeggen want dat is natuurlijk subjectief en het zijn beiden uiteraard goede gitaren. De Yamaha is duidelijk veelzijdiger en ‘kan’ meer en ze zal menige ES335’s absoluut naar huis spelen.
Ik had de kans om ze live te vergelijken met een ES335 uit 1965 en ook met een nieuwer exemplaar van de Gibson. Qua spelcomfort wint de Yamaha het met gemak van zowel de oude als de nieuwe ES335. Qua klank is ze, in alle standen, beter dan de nieuwe Gibson. Voller, dynamischer en met meer “korrel”. Als het draait om doorleefde jazz- en blues licks wint de oude ES335, alhoewel de Yamaha wel aardig in de buurt komt.
Voor een mint exemplaar van de SA1200S leg je momenteel al vlot over de 2000 euro neer. Deze ‘Super Axe’ moet echter ooit plat op haar buik gegaan zijn waardoor er rond één van de volumepot’s een aantal cracks in de body waren. Dezelfde impact zorgde ook voor een scheur, naast de center block, over quasi heel de lengte van de body. Eigenlijk niks wat je met het juiste gereedschap en de nodige voorzichtigheid niet vakkundig kunt repareren. Een refinish zou de gitaar ‘als nieuw’ doen lijken maar uit principe ‘camoufleer’ ik restauraties niet. Ze horen bij de geschiedenis van een instrument en geven het, naar mijn bescheiden mening, karakter.En, ze drukken de prijs gevoelig :-)
De gitaar is helemaal in orde, de reparatie perfect stabiel. Je krijgt er trouwens ook een jaar garantie op. Uiteraard heeft ze ook de nodige krasjes en gebruiksporen, die inherent horen bij een instrument van die leeftijd. De originele koffer, in goede staat, zit bij de verkoop inbegrepen.
De gitaar kreeg als bijnaam de “Gibson ES 335 Killer” en als je er alle reviews op het internet op na leest ( er zijn er voldoende) zou je dat nog gaan geloven ook. Mijn nieuwsgierigheid was dus groot en ik keek al lang naar ééntje uit, liefst ook nog betaalbaar want deze beestjes durven al wel eens over de 2000 euro gaan. Ik was dan ook erg blij dat ik dit, te restaureren, exemplaar op ebay.de aantrof.
Allereerst wat informatie. De body van de SA 1200S is gemaakt van berkenhout (Birch). De top van massief sparrenhout (Spruce). Dit laatste maakt de gitaar ook zo speciaal en begeerd. Dit soort gitaren heeft in de regel namelijk gewoon een gelamineerde top.
De hals is dan weer klassiek van mahonie met een ebbenhouten toets. De halsconstructie is er één volgens het “neck through” principe. Dat houdt in dat de hals gewoon in één massief stuk doorloopt tot aan het einde van de body. De body zelf is er achteraf gewoon ‘tegen’ geplaatst. Een populaire manier van bouwen gedurende de seventies en eighties, het zou de sustain aanzienlijk verhogen en het maakt het instrument op zich natuurlijk veel stabieler. Hierdoor beschikt de gitaar sowieso over een ‘center block’ waardoor feedback bij overstuurde settings tot een minimum beperkt blijft en je met de gitaar dus ook flink kan rocken. De hals heeft een licht afgevlakt C-profiel en meet 43 mm bij de toets. De toets heeft een radius van 12 inches. Een comfortabel ‘all round’ profiel dus.
De hardware is uitstekend en vertoont zelfs na alle jaren nog geen corrosie. Daar kunnen ze bij Gibson een puntje aan zuigen ;-). De stemmechanieken werken perfect en houden de gitaar prima op stemming.
De klank wordt gemaakt door 2 Yamaha alnico (ik denk alnico 5) humbuckers, voorzien van een push/pull split functie. Je kan de humbuckers dus individueel naar single coil schakelen.
De gitaar speelt erg comfortabel, ligt goed in de hand en is goed uitgebalanceerd voor zowel zittend als staand spelen. Het is geen lichtgewicht maar zeker niet zo zwaar als de Gibson ES 335. Je kunt er dus wel een heel optreden mee uit staan zonder rugklachten ;-)
Qua klank is het een “allrounder”. Vaak staat dat synoniem voor “alles net niet” maar dat gaat in dit geval niet op. De halshumbucker levert warme, romige klanken met een goede dynamiek en definitie. De brughumbucker is wat feller en kan, mits een beetje oversturing, behoorlijk grommen. Zowel romige jazzlicks als stevige rocksolo’s en alles daartussen horen tot het spectrum van de SA1200S. Tel daarbij de coilsplitfunctie op en je krijgt een hele hoop bruikbare klanken.
Is de Yamaha “beter” dan een Gibson ES335? Moeilijk te zeggen want dat is natuurlijk subjectief en het zijn beiden uiteraard goede gitaren. De Yamaha is duidelijk veelzijdiger en ‘kan’ meer en ze zal menige ES335’s absoluut naar huis spelen.
Ik had de kans om ze live te vergelijken met een ES335 uit 1965 en ook met een nieuwer exemplaar van de Gibson. Qua spelcomfort wint de Yamaha het met gemak van zowel de oude als de nieuwe ES335. Qua klank is ze, in alle standen, beter dan de nieuwe Gibson. Voller, dynamischer en met meer “korrel”. Als het draait om doorleefde jazz- en blues licks wint de oude ES335, alhoewel de Yamaha wel aardig in de buurt komt.
Voor een mint exemplaar van de SA1200S leg je momenteel al vlot over de 2000 euro neer. Deze ‘Super Axe’ moet echter ooit plat op haar buik gegaan zijn waardoor er rond één van de volumepot’s een aantal cracks in de body waren. Dezelfde impact zorgde ook voor een scheur, naast de center block, over quasi heel de lengte van de body. Eigenlijk niks wat je met het juiste gereedschap en de nodige voorzichtigheid niet vakkundig kunt repareren. Een refinish zou de gitaar ‘als nieuw’ doen lijken maar uit principe ‘camoufleer’ ik restauraties niet. Ze horen bij de geschiedenis van een instrument en geven het, naar mijn bescheiden mening, karakter.En, ze drukken de prijs gevoelig :-)
De gitaar is helemaal in orde, de reparatie perfect stabiel. Je krijgt er trouwens ook een jaar garantie op. Uiteraard heeft ze ook de nodige krasjes en gebruiksporen, die inherent horen bij een instrument van die leeftijd. De originele koffer, in goede staat, zit bij de verkoop inbegrepen.
