Framus S-360 - 1969
PRICE: 530 EUR
PRICE: 530 EUR
Ook Framus kon het, eind zestiger- begin zeventiger jaren, niet laten om de grote voorbeelden te kopiëren. Zij het dan wel met een geheel eigen twist en een hoge standaard. Zo kreeg hun “Les Paul”, ‘model S-360’, een massief mahonie body van een erg goeie boom en een mooie ebbenhouten toets mee. De ingelijmde hals en de mooie parelmoeren inleg vervolledigen het plaatje. De hals is gelamineerd mahonie, wat de stevigheid alleen maar ten goede komt. De S-360 ademt kwaliteit. Zowel in de gebruikte materialen als in de constructie en de afwerking.
Dit exemplaar heeft geleefd en dat is altijd een goed teken. Ze komt uit het bezit van een Duitse gitarist op rust die ze gretig gebruikt heeft. Ze was/is een echte player en dat is er ook aan te zien. De “natural relique” draagt echter alleen maar bij aan de uitstraling en de charme van deze oude dame.
Pots en pick-up’s zijn al lang niet meer origineel. In de halspositie zit een dimarzio uit de jaren zeventig en in de brug bevindt zich een Ibanez Super 80 uit diezelfde periode. Zeker geen slechte keuze want beiden zijn pick-up’s met een behoorlijke reputatie. De tuners zijn in de seventies vervangen door kwalitatief goede Schallers. Ook van deze upgrade zijn sporen, in de vorm van weggewerkte gaatjes, terug te vinden. Nogmaals, deze lady was geen woonkamerdecoratie maar een echte ‘rocker’ met een goed gevuld leven “on the road”.
Ergens, vroeg in dat leven, moet ze en duik van een podium genomen hebben. Er zijn duidelijke sporen van een (goed) gerepareerde halsbreuk te zien. Jammer maar helaas voor de verzamelaar. Wie een goede gitaar zoekt met een authentieke vintage vibe zal dit verder worst wezen.
De klank van de gitaar komt perfect overeen met haar uitstraling. Doorleefd, ja maar niet afgeleefd. Ze kan kreunen en zingen, janken en huilen. Slaan en zalven. Geen typische ‘Gibson’ klank. Persoonlijk vind ik ze dynamischer en subtieler dan een “echte” Les Paul. Ze speelt vlot en heeft een aangenaam halsprofiel. Niet te dik, niet te dun. Niet te rond maar ook niet te plat. De voor die tijd eerder zeldzame radius van 12 inch maken snelle solo’s en stevige bends mogelijk bij een comfortabele (lage) actie.
Een erg fijne player, met een stevig karakter en een authentieke vintage vibe!
Dit exemplaar heeft geleefd en dat is altijd een goed teken. Ze komt uit het bezit van een Duitse gitarist op rust die ze gretig gebruikt heeft. Ze was/is een echte player en dat is er ook aan te zien. De “natural relique” draagt echter alleen maar bij aan de uitstraling en de charme van deze oude dame.
Pots en pick-up’s zijn al lang niet meer origineel. In de halspositie zit een dimarzio uit de jaren zeventig en in de brug bevindt zich een Ibanez Super 80 uit diezelfde periode. Zeker geen slechte keuze want beiden zijn pick-up’s met een behoorlijke reputatie. De tuners zijn in de seventies vervangen door kwalitatief goede Schallers. Ook van deze upgrade zijn sporen, in de vorm van weggewerkte gaatjes, terug te vinden. Nogmaals, deze lady was geen woonkamerdecoratie maar een echte ‘rocker’ met een goed gevuld leven “on the road”.
Ergens, vroeg in dat leven, moet ze en duik van een podium genomen hebben. Er zijn duidelijke sporen van een (goed) gerepareerde halsbreuk te zien. Jammer maar helaas voor de verzamelaar. Wie een goede gitaar zoekt met een authentieke vintage vibe zal dit verder worst wezen.
De klank van de gitaar komt perfect overeen met haar uitstraling. Doorleefd, ja maar niet afgeleefd. Ze kan kreunen en zingen, janken en huilen. Slaan en zalven. Geen typische ‘Gibson’ klank. Persoonlijk vind ik ze dynamischer en subtieler dan een “echte” Les Paul. Ze speelt vlot en heeft een aangenaam halsprofiel. Niet te dik, niet te dun. Niet te rond maar ook niet te plat. De voor die tijd eerder zeldzame radius van 12 inch maken snelle solo’s en stevige bends mogelijk bij een comfortabele (lage) actie.
Een erg fijne player, met een stevig karakter en een authentieke vintage vibe!
