Dearmond by Guild - X-155 - 1998
PRICE: 750 EUR (SOLD!)
PRICE: 750 EUR (SOLD!)
De naam “Dearmond” is vooral bekend en legendarisch vanwege de inderdaad toch wel geweldige pick-up’s die ze maakten in de vijftiger en zestiger jaren. Veel bekende merken (o.a. Gretsch en Guild) maakten er gebruik van voor hun high end instrumenten. In 1975 ging “Harry Dearmond” op pensioen. Het bedrijf bleef nog doorwerken tot in de jaren tachtig en werd dan opgekocht door Guild. Praktisch gezien werd het bedrijf echter opgedoekt en hield Guild de rechten op de naam “Dearmond”.
In 1995 werd Guild opgekocht door Fender. Fender, zelf niet echt gekend voor hollow en semi-hollow gitaren zocht een tegengewicht voor de Gibson hollows en voor Gretsch. Dat kreeg het door Guild, die op dat gebied wel een naam hadden, op te kopen.
In het kader van kostenbesparing werd er, onder Fender, een productielijn van Guild gitaren in Korea opgezet. Om het geheel nog meer luister bij te zetten en om toch een beetje een onderscheid te maken met de Amerikaanse Guilds, werden deze gitaren “Dearmond by Guild” genoemd met een overduidelijke link naar de Amerikaanse modellen.
Dat Fender kosten noch moeite spaarde om de lijn van de grond te krijgen blijkt uit het feit dat ze niet gewoon Koreaanse bedrijven de opdracht gaven om de gitaren te produceren maar dat ze zelf actief aan productiecontrole en vooral kwaliteitscontrole deden.
Voor de pick-up’s werden ook geen stock Koreaanse exemplaren gebruikt maar Amerikaanse uit de Dearmond productie die ondertussen weer was opgestart. Dit alles resulteerde in gitaren die er qua kwaliteit en ook qua prijs/kwaliteit verhouding mochten zijn.
Het prijskaartje lag echter nog te hoog waardoor de verkoop niet helemaal voldeed aan wat Fender had gehoopt en toen ze in 2002 de kans kregen om Gretsch in te lijven werd de productie van de Dearmonds by Guild ook onmiddellijk gestaakt net zoals de productie van de Amerikaanse elektrische Guilds. De Koreaanse Gretschen namen de plaats in van “Dearmond by Guild” en de rest is history. Tegen alle logica in heeft Fender de lijn nog wel even verder gezet in Indonesië maar dan wel onder het Squier logo en met beduidend goedkopere hardware. Vermoedelijk moest er nog een voorraad onderdelen worden weggewerkt …
Dat Fender zo snel mogelijk van de Dearmonds by Guild af wou blijkt ook uit de dumpingprijzen waaraan ze in enkele Amerikaanse muziekininstrumentenketens werden aangeboden. Nu ze Gretsch in handen hadden was het een marketingtechnische strategie om de prijs en daarmee het imago van de Guilds naar beneden te halen. In 2003 kon je dan ook een prachtexemplaar aan minder dan de helft van de normale prijs kopen. En die strategie heeft geloond want de Dearmond by Guild heeft in Amerika toch een beetje een “budget – wit product”stempel gekregen. Zeer onterecht want de in Korea geproduceerde Dearmonds by Guild kunnen moeiteloos de vergelijking met de huidige, in Korea, geproduceerde Gretsches doorstaan. Ze zijn objectief gewoon beter, zeker op het gebied van electronica maar ook op het gebied van afwerking en bouw.
De X-155 is het topmodel uit de reeks. Heel mooi afgewerkt met een sublieme bespeelbaarheid en dito klank. Uiteraard denk je bij dit model in eerste instantie aan jazzy licks maar de X-155 kan veel meer dan dat en staat ook rockend zijn mannetje. De gitaar is helemaal origineel op de knoppen na. Eén van de knoppen was gebroken en exacte replica's zijn erg moeilijk te krijgen. Near mint conditie en een passende luxekoffer krijg je er bij.
In 1995 werd Guild opgekocht door Fender. Fender, zelf niet echt gekend voor hollow en semi-hollow gitaren zocht een tegengewicht voor de Gibson hollows en voor Gretsch. Dat kreeg het door Guild, die op dat gebied wel een naam hadden, op te kopen.
In het kader van kostenbesparing werd er, onder Fender, een productielijn van Guild gitaren in Korea opgezet. Om het geheel nog meer luister bij te zetten en om toch een beetje een onderscheid te maken met de Amerikaanse Guilds, werden deze gitaren “Dearmond by Guild” genoemd met een overduidelijke link naar de Amerikaanse modellen.
Dat Fender kosten noch moeite spaarde om de lijn van de grond te krijgen blijkt uit het feit dat ze niet gewoon Koreaanse bedrijven de opdracht gaven om de gitaren te produceren maar dat ze zelf actief aan productiecontrole en vooral kwaliteitscontrole deden.
Voor de pick-up’s werden ook geen stock Koreaanse exemplaren gebruikt maar Amerikaanse uit de Dearmond productie die ondertussen weer was opgestart. Dit alles resulteerde in gitaren die er qua kwaliteit en ook qua prijs/kwaliteit verhouding mochten zijn.
Het prijskaartje lag echter nog te hoog waardoor de verkoop niet helemaal voldeed aan wat Fender had gehoopt en toen ze in 2002 de kans kregen om Gretsch in te lijven werd de productie van de Dearmonds by Guild ook onmiddellijk gestaakt net zoals de productie van de Amerikaanse elektrische Guilds. De Koreaanse Gretschen namen de plaats in van “Dearmond by Guild” en de rest is history. Tegen alle logica in heeft Fender de lijn nog wel even verder gezet in Indonesië maar dan wel onder het Squier logo en met beduidend goedkopere hardware. Vermoedelijk moest er nog een voorraad onderdelen worden weggewerkt …
Dat Fender zo snel mogelijk van de Dearmonds by Guild af wou blijkt ook uit de dumpingprijzen waaraan ze in enkele Amerikaanse muziekininstrumentenketens werden aangeboden. Nu ze Gretsch in handen hadden was het een marketingtechnische strategie om de prijs en daarmee het imago van de Guilds naar beneden te halen. In 2003 kon je dan ook een prachtexemplaar aan minder dan de helft van de normale prijs kopen. En die strategie heeft geloond want de Dearmond by Guild heeft in Amerika toch een beetje een “budget – wit product”stempel gekregen. Zeer onterecht want de in Korea geproduceerde Dearmonds by Guild kunnen moeiteloos de vergelijking met de huidige, in Korea, geproduceerde Gretsches doorstaan. Ze zijn objectief gewoon beter, zeker op het gebied van electronica maar ook op het gebied van afwerking en bouw.
De X-155 is het topmodel uit de reeks. Heel mooi afgewerkt met een sublieme bespeelbaarheid en dito klank. Uiteraard denk je bij dit model in eerste instantie aan jazzy licks maar de X-155 kan veel meer dan dat en staat ook rockend zijn mannetje. De gitaar is helemaal origineel op de knoppen na. Eén van de knoppen was gebroken en exacte replica's zijn erg moeilijk te krijgen. Near mint conditie en een passende luxekoffer krijg je er bij.
